در نظام آموزشی ژاپن نکات جالبی دیده میشود که شاید برای شما هم جالب باشد .
اولین نکته ای که جلب توجه می کند علاقه بسیار زیاد مربی ها به شغل خود وبه کودکان می باشد. مسلما از هر مربی که در کار خود ابتکاری جالب به خرج بدهد به خوبی استقبال می شود. به طور کلی گفته می شود که در این مراکز آموزش وجود ندارد. این در واقع به مفهوم آموزش اجباری می باشد چرا که در ژاپن معتقدند که "شغل کودکان بازی می باشد" ولی این واقعیت وجود دارد که تمام حرکات مربیان درسی برای کودکان می باشد. از طرفی مربی ها با ابتکارهای بسیار جالب خود به کودکان آموزش های فوق العاده ای می دهند. حتی به کودکان یک ساله هم روش استفاده از وسایل به نسبت خطرناکی همچون قیچی برای برش کاغذ یا استفاده از سوزن برای ساخت کاردستی آموزش داده می شود. و یا برای آموزش حس مسئولیت شناسی، بچه ها موظف هستند بعد از بازی وسایل خود را جمع آوری و در تمیز و مرتب کردن کلاس همکاری کنند.
انجام کارهای دسته جمعی و حتی اجرای چند برنامه توسط خود کودکان در سال یکی از ارزنده ترین آموزش ها در این مراکز می باشد. برای مثال اجرای شعر یا نمایش های گروهی یکی از این موارد می باشد حتی کودکان یک ساله که قادر به صحبت کردن نمی باشند هم در این برنامه ها شرکت داده می شوند و بطور کلی در یک روز مشخص از والدین دعوت می شود که از اجرای برنامه کودکان خود دیدن کنند.
در ژاپن یکی از نکاتی که خیلی به چشم می خورد اهمیت "ما" بودن به جای "من" بودن می باشد، چون از کودکی به آنها مفهوم "ما بودن" در مسائل مختلف آموزش داده می شود. مثلا در یکی از این برنامه های گروهی که اجرای برنامه ها و مسابقات ورزشی می باشد، تمام کودکان هر کلاس را به دو گروه سفید و قرمز تقسیم می کنند و بچه ها سعی می کنند که بجای برنده شدن برای خود، برای گروه کوشش کنند و در پایان هم گروه مطرح است نه افراد به طور انفرادی.
یکی از جالبترین نکات در تمام مهدکودک ها یا کودکستان ها برنامه هفتگی کتابخانه است که هر کودکی یاد می گیرد هر هفته یک کتاب از کتابخانه گرفته و در تاریخ مشخص آن را به کتابخانه تحویل دهد. این به کودکان می آموزد که از اوان کودکی با کتاب انس بگیرند.
یکی دیگر از مسائل قابل توجه در سیستم آموزش ژاپن، تا دانشگاه، تعیین یک روز در هر ترم برای شرکت والدین در کلاس های درس فرزندانشان و دیدن آن کلاس ها به طور زنده است. که پس از اتمام آن جلسه، مربی ها یا معلمین با والدین کودک راجع به فرزندشان صحبت می کنند و به این ترتیب ارتباط نزدیک و مستقیم بین خانه و مهدکودک یا کودکستان و یا مدارس ایجاد می شود.در رابطه با مسائل بهداشتی، در هر مهدکودک یک پرستار وجود دارد که وظایف بهداشتی کودکان، تدوین گزارشات بهداشتی راجع به بیماری های اخیر منتشر شده در مهدکودک یا در جامعه، نکات بهداشتی قابل توجه بخصوص در مورد کودکان، اندازه گیری قد و وزن کودکان در هر ماه و ثبت آن در مهد کودک و در نهایت هر کاری که مربوط به مسائل بهداشتی است جزو وظایف وی محسوب می شود.یک نکته دیگر، در مهدکودک ها یا مدارس ژاپن کودکان به محض ورود کفش های خود را عوض می کنند و کفش های مخصوص داخل کلاس را می پوشند. این قانون شامل حال هرکسی می شود که بخواهد از محیط بیرون به داخل بیاید. به این ترتیب کف کلاس ها یا راهروهای داخل مهد بسیار تمیز تر از کف زمین در بیرون می باشد.یکی دیگر از مسائل بهداشتی، از یک سالگی به بعد هر کلاس دارای یک سری توالت های کوچک برای بچه ها است که به آنها کمک شود تا خودشان به تنهایی بتوانند به دستشویی بروند.در پایان می توان گفت که برخورد مربی ها با کودکان بگونه ای می باشد که هر روز کودکان با ذوق و شوق راهی این مراکز می شوند و حتی گاه ازتعطیل بودن مهدکودک در یکشنبه ها شاکی هستند!
